Τι είναι η τέχνη της φωτογραφίας για εσάς κε Ανδρέα Ζαχαράτο?

Φωτογραφία είναι μία βουτιά στην πραγματικότητα με τον κατάλληλο εξοπλισμό όμως.
Το ταλέντο ,το συναίσθημα ,το βλέμμα, τη στάση ζωής/ιδεολογία και τη γνώση όχι μόνο της τεχνικής αλλά και την ικανότητα να αποκωδικοποιείς αυτά που ΒΛΕΠΕΙΣ μπροστά σου.

Τι πραγματεύεται τo νέο σας φωτογραφικό έργο με τίτλο …μια μέρα ένα πέταγμα αετού που θα παρουσιαστεί στο αθηναϊκό κοινό από την γκαλερί I Focus & τις εκδόσεις ΤΟΠΟΣ.

Όπως και τα προηγούμενα φωτογραφικά μου έργα (THE GREEK ICON /JAZZ MOMENTS
MANI by Stone & Time /Sweet speak of Nature /The other Greece /This Land this beauty)
που έχω παρουσιάσει από το 1994 έως σήμερα έτσι και το …μια μέρα ένα πέταγμα αετού
αναφέρεται στην ζωή των απλών ανθρώπων από τη οποία εμπνέομαι και τους οποίους υπηρετώ με την τέχνη της φωτογραφίας . Αυτή λοιπόν την ζωή την συνάντησα μία χειμωνιάτικη ημέρα κάτω από την σκιά του Πάρνωνα να εορτάζει με όλη την ψυχή της το έθιμο της Καθαράς Δευτέρας .
Δεν έχασα την ευκαιρία να γίνω ένα με τους εορτάζοντες με τα παιδιά με τους αετούς και τις καλούμπες με τις ταραμοσαλάτες και τις λαγάνες και να αφεθώ μέσα από το σκόπευτρο της Leica μου σε ένα ντοκιμαντερίστικο κυνήγι αυτής της κλιμακωτής έκφρασης από νωρίς το πρωί έως το βράδυ μέσα από 16 καρούλια Α/Μ φίλμ.

Γιατί διαλέξατε να ασχοληθείτε με αυτή τη μορφή τέχνης την φωτογραφία και ειδικά την εποχή της κρίσης)

Η αγάπη μου με την φωτογραφία ξεκίνησε από την έφεσή μου που είχα από μικρός να παρακολουθώ πως είναι τα πράγματα στον χώρο ως παιχνίδι παρατήρησης /μνήμης .
Σπουδάζοντας Κινηματόγραφο και μαθαίνοντας να αναπαριστώ την πραγματικότητα μέσα από τον φακό της κινηματογραφικής μηχανής όπως επιτάσσει το κάθε σενάριο βοηθώντας με σε αυτό το παιχνίδι της παρατήρησης που είχα παιδευτεί από μικρός , σκέφτηκα ότι θέλω να μην αναπαριστώ κάτι αλλά να το δίνω όπως είναι όπως το ΒΛΕΠΩ .
Έτσι η μοναχική περιπέτεια της φωτογραφίας είχε αρχίσει για μένα ,και συμπληρώνει την καλλιτεχνική μου αναζήτηση από το 1978 έως τώρα .
Όσο για την εποχή της κρίσης που με ρωτάτε ,δεν μπορώ να πω ότι η κρίση ήρθε το 2008-09,πάντα υπήρχε και την βίωναν με πολλές μορφές οι μη έχοντες από την λήξη του 2ου παγκοσμίου πολέμου και μετά αλλά μάλλον μας θάμπωναν τα καθρεφτάκια με τους κίβδηλους παραδείσους /ευκαιρίες ανάκαμψης που υπόσχονταν .
Πάντως εγώ που κυκλοφορώ με την φωτογραφική μου μηχανή στον λαιμό καθημερινά ΒΛΕΠΩ τις ίδιες εικόνες και εισπράττω τα ίδια συναισθήματα και αύρα από το 78 έως σήμερα .
Ξέρετε ο δρόμος είναι αδιάψευστος μάρτυρας έχει αλλάξει μόνο το περιτύλιγμα των πραγμάτων η ουσία όμως ?

Πως βλέπετε την τέχνη της Φωτογραφίας σήμερα στην Ελλάδα?

Η τέχνη της φωτογραφίας θέλω να υπηρετεί τους απλούς ανθρώπους να τους βοηθήσει να διασκεδάσουν να σκεφτούν, να προβληματιστούν να δουν τα πράγματα που βιώνουν καθημερινά με άλλη οπτική και να αγωνιστούν για τα κακώς κείμενα.
Στην χώρα μας από πλευράς φωτογραφικής παιδείας έχει γίνει πρόοδος από πλευράς καλλιτεχνικής φωτογραφικής έκφρασης είναι αισιόδοξο που υπάρχουν φωτογραφικές όμαδες ανά την Ελλάδα αλλά ως εκεί .
Η ανάδειξη φωτογραφικού έργου όλων των τάσεων της φωτογραφίας χωρίς αποκλεισμούς σε δημιουργούς φωτογράφους θα έπρεπε να ήταν το ζητούμενο στην σύγχρονη καλλιτεχνική κατάσταση.
Αντιθέτως χωρίς να γίνει ανοικτή πρόσκληση ενδιαφέροντος σε καλλιτέχνες φωτογράφους χωρίς αποκλεισμούς να δείξουν στο κοινό το έργο τους ,επικρατεί από κρατικούς και μη φορείς φωτογραφίας ,μουσεία ,ιδρύματα ,γκαλερί η νοοτροπία (αν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη) η εάν ανήκεις σε ομάδα γνωριμιών να μπορείς να δείξεις και να προωθήσεις το φωτογραφικό σου έργο ,ελέγχοντας έτσι την καλλιτεχνική έκφραση .
Η αξία του φωτογραφικού έργου καθορίζετε αποκλειστικά και μόνο από τον θεατή .
Το φωτογραφικό έργο δεν είναι εμπορικό προϊόν . Επιθυμώ να είναι προσιτό σε όλες –ους.

Δείτε την συνέντευξη εδώ.