Για δύο  χρόνια , προσέγγισα τα  θερμοκήπια στη δυτική Πελοπόννησο στο νομό Ηλείας . Κάτω από τις αφόρητες θερμοκρασίες του Αυγούστου, εργάτριες & εργάτες γης από όλο τον κόσμο περιμένουν μια μερική απασχόληση για να φροντίσουν την οικογένειά τους στέλνοντας  χρήματα από την εύφορη ελληνική γη.
Εργάτες  φτάνουν από την Αλβανία, το Σουδάν, το Μπαγκλαντές, τη Σενεγάλη, το Ιράν, και άλλες χώρες.
Ένα μωσαϊκό λαών που μαζί με τους ντόπιους αγρότες συμβάλλουν στην αγροτική ανάπτυξη της περιοχής.
Τα όνειρα των μεταναστών εργατών φαίνονται στα ηλιοκαμένα μέτωπα και χέρια τους.
Η ελληνική γη είναι για πολλούς λαούς η γη της Επαγγελίας.
Είναι όμως;

For two  years , I approached the greenhouse workers in the western Peloponnese in the prefecture of Elis. Under the unbearable temperatures of August, male and female land workers from all over the world expect a part-time job to take care of their family by sending money from the fertile Greek land. The farm workers arrive from Albania, Sudan, Bangladesh, Senegal, Iran. A mosaic of peoples who together with the local farmers contribute to the rural development of the region.

The dreams of the migrant workers are seen in their sunburned foreheads and hands.

The Greek land is for many peoples the land of the Promise.

But is it?