Στην ασπρόμαυρη φωτογραφία υπάρχουν χρώματα, όλοι οι τόνοι του γκρι, όλες οι αποχρώσεις του μαύρου και του λευκού. Όταν βγαίνω να φωτογραφίσω βλέπω ασπρόμαυρα κι έγχρωμα συγχρόνως. Έτσι απομονώνω τα θέματά μου. Το άσπρο-μαύρο μου αφαιρεί το χρώμα. Έτσι μένει καθαρά μια αλήθεια της φωτογραφίας. Γίνεται πολύ πιο δυνατή η φωτογραφία. Δεν είναι αυτό που άλλοι το λένε «καλλιτεχνικό ασπρόμαυρο», δίνει άλλη διάσταση στη φωτογραφία.
Αν μπορούσαμε να βλέπουμε και ασπρόμαυρα, θα αντικρίζαμε πολύ πιο μεγάλη αλήθεια. Το χρώμα μας περιπαίζει.

In black and white photography there are colors, all shades of gray, all shades of black and white. When I go out to photograph I see black and white and color at the same time. This is how I isolate my subjects. My black-and-white takes away the color. Thus a truth of the photograph remains clear. Photography becomes much more powerful. It is not what others call “artistic black and white”, it gives another dimension to the photo.
If we could also see in black and white, we would face a much greater truth. Color plays with us.