… Μετακινούμαι από αίθουσα σε αίθουσα και γύρω από κάθε άγαλμα. Τα παρατηρώ. Με τα μάτια τα ψηλαφώ. Μου επιβάλλονται∙ όχι όλα. Αναζητώ γραμμικά στοιχεία και αισθητικές φόρμες για να οδηγήσω τη ματιά του θεατή στη φωτογραφία. Ψάχνω εκείνο το μοναδικό σημείο για να τα κοιτώ, το σημείο από το οποίο πηγάζει όλη η εκφραστική τους δύναμη. Με προκαλούν να βρω τα μυστικά τους, να τα οικειοποιηθώ, να αντιληφθώ τον λόγο κατασκευής τους πέρα από τις συνοδευτικές ενημερωτικές πληροφορίες.
Ο δημιουργός νοηματοδότησε το έργο του, εμφύτεψε τις προθέσεις του σε καμπύλες και γραμμές, σε κοιλότητες και πτυχώσεις, στη ρώμη των μυώνων, στην εξιδανίκευση των σωμάτων, σε εναγώνιες ή νικητήριες ανθρώπινες εκφράσεις, στις τριών διαστάσεων πλαστικές παραστάσεις και μορφές. Τις ανασύρω και τις επαναπροσδιορίζω με τον τρόπο μου σε δυσδιάστατες φωτογραφίες. Τα αγάλματα προορίζονταν για άλλους χώρους και χρήση∙ τα συναντώ δυο χιλιάδες χρόνια μετά στη σημασιοδοτημένη επικράτεια του Μουσείου και συνομιλώ μαζί τους, στη γλώσσα μου…… ώσπου νυχτώνει κι όλα ησυχάζουν κι εγώ βγαίνω στο δρόμο, σε άλλον κόσμο και με φτερά στα πόδια φεύγω για το φωτογραφικό εργαστήρι αγωνιώντας για την αποτύπωση στο φιλμ.